یک خودسوزی کار جمهوری اسلامی را تمام می کند

بی بی سی:«آنچه می تواند هر زمان این وضعیت بحرانی را به نفع مردم و آینده نسل های بعدی ایرانیان سوق دهد، همان جرقه‌ای است که از طریق محمد بوعزیزی در تونس زده شد و باعث و بانی بزرگترین تحولات صد سال اخیر در جهان عرب گشت.»

به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، سایت بی بی سی(bbcpersin) روز سه شنبه 30 خرداد(June 19) با تکرار ادعای مضحک الگوگیری بیداری اسلامی از فتنه 88 نوشت: «از آنجا که «بهار عربی» و پایان حکومت های دیکتاتوری در آفریقای شمالی با الهام از حرکت مردم ایران در پی انتخابات سال 1388 صورت گرفت، این سئوال مطرح است که آیا مردم ایران نیز در آینده ای نه چندان دور تجربه کشورهائی چون تونس و مصر و لیبی را به نوعی تکرار خواهند کرد تا سیستم موجود را در یک حرکت مردمی سرنگون سازند؟ این سئوال به جایی است که کارشناسان سیاسی و مدعیان نجات ایران از داشتن پاسخی قاطع به آن عاجز اند اما انصافا اینکه نمی شود پاسخ دقیقی به چنین سئوالی را در چنته داشت بهانه قابل قبولی برای ایرادگیری و یا بی اعتبار جلوه دادن این افراد نیست، زیرا هیچکس مجهز به آن جام‌جهان بین نیست که بتواند نقطه دقیق لبریز شدن صبر مردم و یا شروع آن جرقه‌ای که جامعه را به حرکت در می آورد،‌ از قبل پیش بینی کند.»
این سایت ادامه داد: «به طور مثال جرقه ای که که موجب آنچنان حریقی شد که اثراتش در جهان عرب منجر به تغییر نظام های موجود در تونس، مصر، لیبی و یمن شد و الگوی آن همچنان با حاکمیت در بحرین مشغول دست و پنجه نرم کردن است و در واقع بانی آن دگرگونی عظیمی شد که امروز موسوم به «بهار عربی» است، عملا با اقدام یک تونسی مستاصل بنام «محمد بوعزیزی» به جریان افتاد که به لحاظ ناامیدی کامل از اوضاع و احوال و آینده زندگی اش، دست به خودکشی با آتش زدن خود کرد. گرچه تردیدی وجود ندارد که این اقدام محرک اصلی جنبش اعتراضی مردم تونس علیه حکومت مستبد و فاسد پرزیدنت بن علی درآن کشور بود ولی سیاستمدار یا کارشناسی وجود ندارد که بتواند ادعا کند که می توانسته تاریخ آغاز این جرقه را از قبل پیش بینی کند. این جرقه با اقدام جسورانه محمد بوعزیزی براه افتاد و بهانه ای شد تا تمام شرایط نامناسب موجود در جامعه تونس همه دست به دست هم دهند تا در یک جنبش خودجوش مردمی نظام فاسد سرنگون شود و زمینه برای شرایط و آینده ای دیگر پی ریزی و مهیا گردد. حال اگر «محمد بوعزیزی» در آن تاریخ دست به چنین اقدامی نمی زد، مسیر تحولات بی شک عوض می شد و معلوم نبود که در چه تاریخ و به چه وسیله ای آن جرقه لازم پدیدار می شد تا خشم جامعه را به سوی آن تغییرات مورد نظر و اساسی هدایت کند.»
بی بی سی در ادامه با سیاه نمایی از وضعیت ایران و مقایسه آن با کشورهای عرب تحت سلطه دیکتاتورها، مدعی شد: «ارتباط این موضوع با اوضاع و احوال جاری در ایران، این است که امروز در کشورمان تمام شرایط لازم برای قیام مردم بمانند وجود کاملا ملموس شرایط بحرانی و وخیم ناشی از فقر و عدم عدالت در جوامع کشورهای «بهار عربی»، همه و همه آشکارا حضور واقعی دارند. آنچه می تواند هر زمان این وضعیت بحرانی را به نفع مردم و آینده نسل های بعدی ایرانیان سوق دهد، همان جرقه‌ای است که از طریق محمد بوعزیزی در تونس زده شد و باعث و بانی بزرگترین تحولات صد سال اخیر در جهان عرب گشت. با توجه به این امر و رویدادهای اخیری که در پی برگزاری انتخابات مجلس نهم و نشست های اخیر نمایندگان جمهوری اسلامی و «5+1» (نمایندگان پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد و آلمان) در استانبول، بغداد و مسکو صورت گرفته که در مجموع محاسبات قبلی را تا حدود بسیار زیادی تغییر داده است، لزوم ارزیابی و برآورد تازه‌ای از اوضاع و احوال نظام حاکم و دیگر بازیکنان عمده در صحنه سیاسی ایران (از قبیل نیروهای اپوزیسیون و فشارهای جامعه بین المللی)، به منظور ایجاد تغییرات و میزان کاری لازم در مقابله با حکومت اسلامی، از اهمیت خاصی برخوردار است.»
این رسانه انگلیسی در راستای زیر سوال بردن حمایت همه جانبه مردم از جمهوری اسلامی و حضور گسترده آنها در انتخابات مجلس شورای اسلامی نوشت: «نزدیک به سه سال پس از اعتراضات میلیون ها ایرانی به نتایج انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری، ‌تردیدی نیست که حاکمیت با شدت عمل موفق شده تا صدای معترضین به خود را در بازتاب به جدی ترین اعتراضاتی که در 33 سال گذشته موجودیتش را تهدید کرده بود، بخواباند و رهبران آن جنبش خودجوش مردمی را به نوعی از صحنه سیاسی فعال و تاثیر گذار در داخل کشور خارج سازد. در بند بودن افرادی چون موسوی و کروبی و هجرت اجباری بسیاری از همراهان و علاقمندان متمایل به آنان که علیرغم تمام تجربیات نافرجام جنبش دوم خرداد کماکان بانگ «اصلاح نظام و اجرای کامل قانون اساسی موجود» را به سر می زدند، همزمان شرایطی را به بار آورد که حکومت توانست بدون اشکال و درگیری، انتخابات مجلس نهم را بی سرو صدا برگزار کند و اینطور به هموطنان و جهانیان وانمود سازد که علیرغم مشروعیت از دست رفته اش، فقدان مشارکت نیروهای اصلاح طلب در پروسه انتخابات، کوچکترین خدشه ای به بدنه اصلی نظام وارد نساخته و آنها کماکان و با اقتدار کامل «سوار خر مراد» بوده و هستند.»
بی بی سی در مورد فتنه 88 نوشت: «در نتیجه امروز سه سال پس از ناآرامی های ناشی از وقایع 22 خراد 89، این یک واقعیت غیر قابل انکار است که علیرغم تمام رویداهای سیاسی و اوضاع بیش از همیشه بغرنج اقتصادی که امروز، به لحاظ تحریم های موثر و کارساز بین المللی، منجر به تورم و بیکاری بی سابقه ای در زندگی روزمره مردم عادی شده، هیچ نیروی متشکل و با اتکاء بنفسی در میان مردم داخل کشور دیده نمی شود که بتواند عملکرد رژیم را بطور دائم و پیوسته و بطور جدی زیر سئوال ببرد و به چالش بطلبد. بی شک، این نقطه تاریکی برای تمام مردم علاقمند به سرنوشت مملکت است که باید هر چه زودتر ازآن گذشت. از ابتدا مشخص بود که جنبش سبز موسوی، ‌به ویژه پس از فوت حضرت آیت‌الله منتظری،‌ با توجه به خواست اعلام شده آنها، یعنی «اجرای بدون تنازل قانون اساسی جمهوری اسلامی»، نه می تواند مردم را متحد و متعهد نگاه دارد و نه آنکه هرگز آن انگیزه های لازم را در مردم ایجاد کند که تا پای جان برای دسترسی به پیروزی در مقابل چنین نظام سرکوبگری آماده ایستادگی و فداکاری باشند. از همان اول روشن بود که فقط با تغییر نظام و رد کامل قانون اساسی جمهوری اسلامی و مندرجاتی از قبیل اصل ولایت فقیه و غیره است که می توان در راستای ایجاد انگیزه های لازم، زمینه را برای مبارزه ای تعیین کننده هموار کرد. خوشبختانه امروز بسیاری از اصلاح طلبان سابق نیز با توجه به تجربیات خودشان، به این نتیجه رسیده اند که جمهوری اسلامی اساساٌ اصلاح پذیر نبوده و باید فکر دیگری را برای آینده ایران کرد.»
این رسانه انگلیسی ادامه داد: «در شرایطی که نظام ظاهرا اوضاع داخلی کشور را در کنترل کامل خود دارد و آلترناتیو قابل قبول، فعال و معقولی در صحنه داخل کشور به چشم نمی خورد، مقوله رهبری و هدایت مردم در مسیری که در نهایت به رهایی از شرایط موجود ختم گردد، مجددا مورد توجه قرار می گیرد و این سئوال مطرح میشود که چگونه برای گذر از این مقطع حیاتی و سرنوشت ساز، اقدامات قاطعانه و موثری صورت نمی گیرد. البته ما در چند ماه اخیر شاهد بوده ایم که برخی از دستجات سیاسی به دور مقوله آلترناتیو سازی دست به اعمالی زده اند و نشست هائی را هم یا برگزار کرده و یا در فکر تدوین برگزاری اش هستند ولی تمام این فعالیت های ظاهرا همسو ولی جدا از همدیگر، نه موفق به پیشرفتی در زمینه حل مشکل رهبری شده اند و نه اینکه دارای آن امکانات و توانائی های لازم است که حداقل فعالیت های لازم و اولیه را بطور پیگیر سازماندهی کنند. همچنین، بیشتر گردانندگان پشت اینگونه فعالیت ها، همگی به نوعی رویای پر کردن خلاء رهبری را در سر می پرورانند ولی ضمنا دارای آن جرئت و اتکاء به نفس نبوده، که بدون ترس و واهمه از حملات این و آن و کسانی که بی شک آنها را مورد تمسخر و نکوهش قرار خواهند داد، کلاه خود را علنا به وسط میدان بیاندازند و در نهایت یا موفق شوند و یا زمینه رهبری را برای افراد قابلتر هموار کنند. به این ترتیب حضور در نشست های پر سر و صدای تکراری که صرفا با صحبت از «تمرین دموکراسی» خاتمه می یابد هرگز نمی تواند دارای آن قابلیتی شود که ‌با امثال [آیت الله] علی خامنه ای و محمود احمدی نژاد به مقابله جدی بپردازد و آن انگیزه و اتکاء به نفس را به مردم عادی بدهد که آمادگی مبارزه و فداکاری برای آنان و مکتبشان را داشته باشند.»

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: